معنی تن پوش در فرهنگ فارسی عمید

آنچه تن را بپوشاند، جامه، لباس

معنی تن پوش در لغت نامه دهخدا

که تن را پوشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). تنجامه. لباس. پوشاک، خلعتی که شاهان دادندی از جامه هایی که خود آن را از پیش پوشیدندی. خلعتی که پادشاهان از جامه های پوشیدۀ خود عطا کردندی و این گرامی تر از دیگر خلاع بود: یک ثوب سرداری ترمۀ تن پوش مبارک. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

معنی تن پوش در فرهنگ واژه مترادف متضاد

پوشش، ثوب، جامه، کسوت، لباس، متضاد: پاپوش

معنی تن پوش - جستجوی لغت در جدول جو

تن پوش

فرهنگ فارسی عمید

تن پوش

لغت نامه دهخدا

تن پوش

فرهنگ لغت هوشیار

تن پوش

فرهنگ فارسی معین

تن پوش

فرهنگ واژه فارسی سره

تن پوش

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تن پوش

فرهنگ گویش مازندرانی

تن پرور

خوش گذران، تن آسا، تنبل

فرهنگ فارسی عمید

زین پوش

پوشاکی که بر روی زین اسب بکشند

فرهنگ فارسی عمید

آهن پوش

کسی که جوشن یا خفتان آهنین بر تن کرده، آهن پوشیده

فرهنگ فارسی عمید

شب پوش

جامه ای که شب و هنگام خواب بر تن می کنند، دستمال یا روسری که شب هنگام خواب بر سر می بندند، شب کلاه، برای مثال ز مستی باز کرده بند کرته / ز شوخی کج نهاده طرف شب پوش (سنائی۲ - ۴۲۳)

فرهنگ فارسی عمید

فنک پوش

آنکه پوششی از پوست فنک بر تن دارد

فرهنگ فارسی عمید

چم پوش

(چَ)

دهی از دهستان چرداول بخش شیروان شهرستان ایلام که در 22 هزارگزی جنوب خاوری چرداول. کنار راه مالرو چرداول به شیروان واقع است. کوهستانی و گرمسیر است و 500 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه چرداول. محصولش غلات و لبنیات. شغل اهالی زراعت و گله داری وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

چمن پوش

(چَ مَ)

مرادف چمن زار و چمن اندود و چمن خیز است. (از آنندراج). جایی که از چمن پوشیده باشد. و رجوع به چمن و چمن زار و چمن خیز و چمن اندود شود، کنایه از سبزپوش. پوشیده شده از رنگ سبز یا جامۀ سبز:
ز باغ وصف او طوطی چمن پوش
بهار بی خزان دارد در آغوش.
طغرا (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

آهن پوش

(هََ)

آهن پوشیده. پوشیدۀ به آهن.
- آهن پوش کردن شیروانی، پوشیدن آن به تنکۀ آهن

لغت نامه دهخدا

بن گوش

(بُ نِ)

زیر نرمۀ گوش باشد. (برهان) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

پن پول

(پَمْ)

پم پل. کرسی بخشی در ایالت ’کت دو نور’ از شهرستان ’سن بریو’ دارای 2700 تن سکنه و راه آهن. بندر آن بر کنار دریای مانش و تجهیزات کامل برای صید ماهی روغن دار است

لغت نامه دهخدا

تخت پوش

(تَ)

پوشش باشد از اقمشه. (آنندراج). پوشش تخت. (ناظم الاطباء) :
تختی از تختۀ زر آوردند
تخت پوشی ز گوهر آوردند.
نظامی.
تخت پوش سبز بر صحن چمن گسترده اند
چارطاق لاله بر مینای اخضر بسته اند.
(از ترجمه محاسن اصفهان).
سبزه در اطراف مرغزار تخت پوش زمردین بر رواق انداخته و لاله در اکناف جویبار بر چرخ اخضر چهارطاق ساخته. (ترجمه محاسن اصفهان ص 100)

لغت نامه دهخدا

تن پرش

(تَمْ پَ رِ)

بمعنی جستن اندام است و بپارسی آن را پیکرجه خوانند و به عربی اختلاج خوانند و این پرش و جستن اگر در روی بود مقدمۀ لقوه بود و در شکم مقدمۀ صرع و در پهلو آماس سپرز و در تمام اندام مقدمۀ سکته بود.... (انجمن آرا) (آنندراج). اضافۀ مقلوب به فک کسرۀ اضافه. (پرش تن)

لغت نامه دهخدا